Gazetka internetowa Tusi

Szania

Aja bym chciała, by wreszcie ktoś mnie wysłuchał.. Popłakał ze mną... Chciałabym żeby istniał ktoś, komu mogłabym wszystko opowiedzieć, kto by mnie zrozumiał... Ale ktoś taki nie istnieje! Bo nawet, gdyby przez gg zagadać do obcej osoby... To co z tego? Czy zrozumie? Nic nie zrozumie. A dziś po szkole znowu... I znowu... Wciąż to samo, wciąż ten pusty śmiech, uśmiechnięta twarzyczka, misja "być jak inni, myśleć jak inni"... Bo tak... Jestem sama. Jak mogę nie być? "Przyjaciółka" mieszka na drugim końcu miasta i chodzi do innej szkoły, wyprowadziła się, niby się spotkałyśmy w sobotę, niby było śmiesznie, ale to już nie to samo... Nie można nawet z nikim porozmawiać... A dlaczego? Bo jestem inna! Proszę bardzo! Właściwie sama nie wiem czemu... Teraz już nie jestem jedną z nich, Weronice się udało, mi nie, ja już nie mam odwrotu... Pięć dziewczyn w klasie, które "nie pasują". W tym dwie, a nawet trzy mają przyjaciół w pozostałych klasach. Pozostałe? Gabi- bo nowa. I ja. Bo beznadziejna.

Beznadziejna przyjaciółka, beznadziejna koleżanka, beznadziejna uczennica, nieobowiązkowa, leniwa! Bo nigdy nie pamiętam, który dzień dzisiaj, zawse pytałam się Su... Teraz Gabi... Nigdy nie potrafiłam innych zrozumieć... One... Tak o kosmetykach, o podkładach, fluidach, tak nawijają, jakby miały co najmniej 30 lat.. A przecież trzynaście, dobra, czternaście! A potem tak o chłopakach... Tak luźno, tak śmiało... Ja nigdy tak nie potrafiłam! Ani nie potrafiłam mówić, ani okazywać uczuć.. Nie potrafiłam nikogo zrozumieć... "inna"...

Kiedyś lubiłam być inną. Ale teraz... Teraz to jest takie trudne... Dla innych nie istnieję... Nikt nie przyjdzie na mój pogrzeb, tak jak ja nie przyszłam na jego, nikt, bo nikomu nie jestem potrzebna... Chyba nigdy nie byłam... Bo dla czego bym miała być komuś bliska? Nie potrafię pocieszyć, nie potrafię pokazać, że mi na kimś zależy... I co to za przyjaciółka? Nie potrafię nią być...